พระเกี้ยวเป็นตราประจำรัชกาลในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวมี ความหมายว่า "ศิราภรณ์ประดับยอดศีรษะ" หรื อ "จุลมงกุฎ" ซึ่งมีความหมายเชื่อมโยงกับ "มงกุฎ" พระปรมาภิไธยเดิมของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวอันมีความหมายว่า "พระจอมเกล้าน้อย" เมื่อพระนามาภิไธยเดิมและพระปรมาภิไธยเดิมของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวมีความหมายว่าพระเกี้ยวหรือจุลมงกุฎจึงได้ใช้พระเกี้ยวหรือจุลมงกุฎวางบนเบาะเป็นพิจิตรเลขาประจำรัชกาลของพระองค์ ต่อมาสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพได้กราบบังคมทูลขอพระราชทานพระบรมราชานุญาตใช้ตราพระเกี้ยวเป็นสัญลักษณ์ประจำโรงเรียนข้าราชการ และหลังจากนั้นจึงได้รับการสถาปนาขึ้นเป็นจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เมื่อสภามหาวิทยาลัยลงมติจัดตั้ง โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา จึงรับเอาตราพระเกี้ยว เป็นเครื่องหมายประจำรงเรียนด้วย และเมื่อ คุณหญิงบุญเลื่อน เครือตราชู ผู้อำนวยการโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ได้ก่อตั้งโรงเรียน บดินทรเดชา(สิงห์ สิงหเสนี) ขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2514 จึงได้มีหนังสือกราบบังคมทูลขอพระบรมราชานุญาตใช้พระเกี้ยวเป็นเครื่องหมายประจำโรงเรียน
พระเกี้ยวแก้ว แววเด่น เป็นสง่า
ดุจประภา แพร้วเพริศ เจิดสุกใส
จุลมงกุฏ รวมจิต ร่วมดวงใจ
ผูกหทัย ให้บดินทร เป็นหนึ่งเดียว
โดย อ.เยาวดี จันทรวงษ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น